Model wprowadzania stref czystego transportu w Polsce – między fakultatywnością a obligatoryjnością

https://doi.org/10.34768/dpia.2022.2.252

Autor

  • Sławomir Pawłowski Uniwersytet Adama Mickiewicza

Słowa kluczowe:

samorząd terytorialny, strefy czystego transportu, czyste powietrze, ochrona klimatu

Abstrakt

Strefy Czystego Transportu to zagadnienie stanowiące w polskim ustawodawstwie
novum. Co prawda formalnie możliwość ich wprowadzania wiązać należy ustawą z dnia 11 stycznia
2018 r. o elektro mobilności i paliwach alternatywnych, niemniej ich faktyczne ustanowienie wymaga
uchwalenia aktu prawa miejscowego. Jego procedowanie jest długotrwałe, stąd dotychczas powstała
tylko jedna taka strefa, w Krakowie, w dzielnicy „Kazimierz”, ostatecznie jednak zniesiona. Ustawa
w swym początkowym tekście była bardzo surowa, nacisk został położony na zero emisyjność, stąd
też gminy ostrożnie korzystały z tego instrumentu. Poczynione w ostatnich latach zmiany, która
uznać można za doniosłe skłaniają jednak do pytania, czy wprowadzanie tych stref nie powinno być
obligatoryjne, gdyż pogorszenie jakości powietrza jest wartością obiektywną, czy też w ramach elastyczności
pozostawić je fakultatywnymi.

Bibliografia

Pawłowski S., Konsultacje obligatoryjne i fakultatywne w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym a zakres uspołecznienia procesów planowania przestrzennego, “Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny” 2015, no. 1.

Szczepaniak R., Smog a odpowiedzialność odszkodowawcza władz publicznych, “Zeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowych” 2020, vol. 66, no. 2.

Opublikowane

25-05-2023

Jak cytować

Pawłowski, S. (2023). Model wprowadzania stref czystego transportu w Polsce – między fakultatywnością a obligatoryjnością. Dyskurs Prawniczy I Administracyjny, (2), 61–72. https://doi.org/10.34768/dpia.2022.2.252