Siła perswazji wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Vavřička i in.

Abstrakt

W swojej działalności Europejski Trybunał Praw Człowieka wykracza daleko poza zwykły organ sądowy rozpatrujący skargi państw i jednostek. Utrzymuje i promuje ideały i wartości społeczeństwa demokratycznego, upowszechnia ducha i znaczenie Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r., rozwija również doktrynę prawną praw człowieka. Zasadniczo informuje nas, co trzeba zrobić, aby stanąć u boku państwa jako obywatel lub funkcjonariusz publiczny i działać na rzecz praw człowieka. W odniesieniu do roli Trybunału oczekiwania społeczności międzynarodowej wobec orzecznictwa stale rosną. W oczach tej społeczności Trybunał projektuje obecne i przyszłe standardy prawa dotyczącego praw człowieka. Pełnienie roli wzoru do naśladowania w dziedzinie prawa oznacza, że Trybunał musi zwracać szczególną uwagę na szerokie implikacje swoich wyroków: innymi słowy, nie tylko na to, co zostało wyrażone w jego orzeczeniach, ale także na to, co niewyrażone. Autorzy są w pełni świadomi wagi, jaką przywiązuje się do orzeczenia Trybunału w sprawie Vavřička i innych przeciwko Republice Czeskiej oraz wpływu, jaki to orzeczenie może mieć na politykę państwa w zakresie zdrowia publicznego, w tym na podejście państwa do obowiązkowych szczepień podczas epidemii COVID-19. Cel tych rozważań jest dwojaki. Autorzy zbadali, czy to, co nie zostało wyrażone w orzeczeniu Trybunału, może zostać zinterpretowane na korzyść obowiązkowych szczepień przeciwko COVID-19 i wykorzystane w debacie publicznej jako argument za wprowadzeniem takiego trybu postępowania. Drugie pytanie określałoby również, czy Trybunał celowo pozostawił furtkę dla szerszej interpretacji tego słynnego orzeczenia, a jeśli tak, to jaki jest tego powód. Autorzy bacznie obserwowali również sposób, w jaki Trybunał zwraca uwagę na klarowność swojego przekazu, w tym na aspekty językowe wyroku,