Fundusze strukturalne Unii Europejskiej jako istotny składnik budżetu – aspekty prawne

Abstrakt

Kluczowymi aktami prawnymi Unii Europejskiej są trzy dokumenty: (1) Jednolity Akt Europejski – Single European Act, umowa międzynarodowa z 1986 r., (2) Traktat z Maastricht – Maastricht Treaty (oficjalnie Traktat o Unii Europejskiej), umowa międzynarodowa podpisana w 1992 r., (3) Traktat z Amsterdamu – The Treaty of Amsterdam, umowa międzynarodowa podpisana w 1997 r. Są one podstawą do tworzenia niezliczonej ilości aktów prawnych, w tym zasad funkcjonowania funduszy strukturalnych, które są źródłem finansowania i pomocy dla państw członkowskich potrzebujących pomocy w wielu dziedzinach życia, od infrastruktury zaczynając, a na sprawach socjalnych kończąc. Fundamentalne fundusze unijne to Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny i Fundusz Spójności. Polska od wstąpienia w szeregi UE pierwszego maja 2004 r. jest niezmiennie największym beneficjentem pomocy. Zgodnie ze stanem na styczeń 2016 r. Polska od początku członkostwa w Unii Europejskiej otrzymała ze wspólnotowej kasy niemal 140 mld euro. W tym samym czasie wpłaciliśmy do Unii ponad 46,7 mld euro. Pomoc unijna kierowana jest głównie na infrastrukturę, obszary rolne, ochronę środowiska, nowe technologie oraz potrzeby społeczne. Kształtowanie następnych budżetów UE na kolejne siedmioletnie perspektywy finansowe to trudny i długotrwały proces. Spodziewamy się, że nowej perspektywie 2021-2027 otrzymamy 64,4 mld euro i będziemy nadal największym beneficjentem pomocy wśród państw członkowskich UE, co pozwoli na łagodne wychodzenie z trwającej pandemii związanej z COVID-19.